In 2006 vertrok hij naar Litouwen. Voor zijn studie. Het was eigenlijk de bedoeling dat hij terug zou komen naar hier. Maar Johan van Zutphen bleef. Een jaar later startte hij er zijn bedrijf Qbis, waarmee hij intussen in 7 landen actief is.
Litouwen. Een van de drie Baltische Staten. Naast Letland en Estland. Maar niemand waarschijnlijk die weet te vertellen welk van de drie het meest noordelijk ligt en welk het meest zuidelijk. Toch?
Johan – zoon van Piet en Nicola van Zutphen – ging er in 2006 studeren. Aan de universiteit in Vilnius.
Han van Horen, de eigenaar van het Veghelse uitzendbureau Hobij vroeg hem op dat moment of hij de markt daar eens voor hem wilde onderzoeken. Het land was twee jaar eerder bij de EU gekomen. Het was redelijk arm. Terwijl wij hier om arbeidskrachten verlegen zaten. Wellicht dat er kansen lagen voor mensen om hier te komen werken.
Die lagen er. Dat zag ook Johan, die er – ondernemend als hij was – zijn eigen bureau startte: Qbis. Hij ging Litouwers enthousiast maken om hier te komen werken. Zijn eerste klant: Hobij.
Johan vertelt: “Jonge Litouwers zijn net als wij: ze willen iets van de wereld zien. Wij gaan na onze studie naar Australië, Azië of Zuid-Amerika om te backpacken. Om te werken en nieuwe ervaringen op te doen. Maar heel simpel: voor zulke bestemmingen, daar hebben de Litouwers het geld niet voor. En dus zoeken zij het dichter bij huis. In Nederland bijvoorbeeld.”
In 7 landen aanwezig
Wat Qbis doet, is eigenlijk heel simpel: ben je vanuit het buitenland op zoek naar een baan in Nederland? Dan kun je bij Qbis aankloppen. Die brengt je vervolgens in contact met het uitzendbureau dat werk heeft dat past bij jouw kwalificaties en wensen.
Intussen zit het bedrijf in zeven Europese landen: Litouwen, Letland, Slowakije, Roemenië, Hongarije, Portugal en Spanje. Hoe eenvoudig het mag lijken, Johan deed dus kennelijk iets goed met zijn bedrijf.
“Het gaat ons echt om de mens achter de werkzoekende. Ik denk dat we daar een verschil maken. Wij zijn niet het bureau dat snel geld wil verdienen over de rug van arbeidsmigranten. Zoals Nederlanders behandeld willen worden als zij na hun studie in het buitenland gaan werken, zo wil ik dat wij Europeanen behandelen die in Nederland komen werken. Hoe we dat doen? Wij informeren mensen die naar hier komen bijvoorbeeld vooraf uitgebreid over het leven hier. Ook proberen we hen in Nederland te koppelen aan ‘buddies’: mensen uit hetzelfde land die hier al wat langer verblijven. Alles om te zorgen dat ze het hier naar de zin hebben. Dat is goed voor hen zelf, voor hun persoonlijke ontwikkeling. Maar ook goed voor de bedrijven waar ze werken. Die hebben er enthousiaste krachten aan.”
‘Ik hecht aan mijn vrijheid’
Zelf is Johan intussen volledig gesetteld in Litouwen. Hij is er getrouwd met de vrouw die hij er tijdens zijn studie ontmoette en die zwanger is van de vierde. “Hoe het leven hier is? Ik houd van de natuur. En dan zit je hier sowieso wel goed: met veel groen om ons heen. Maar het leven is hier sowieso wat minder gepland, denk ik. Wij kennen bijvoorbeeld geen datumprikker. Heb ik na het werken dorst, dan bel ik een vriend of hij zin heeft om wat te drinken. Dat past bij mij. Ik houd niet van volle agenda’s. Ik hecht aan mijn vrijheid. Zoals iedereen dat hier naar mijn idee wat meer doet dan in Nederland. Je kunt hier helemaal zijn wie je wilt zijn, zonder sociale druk.”
Wat hij ook waardeert in zijn nieuwe thuisland is dat er over het algemeen minder waarde wordt gehecht aan materiële zaken. “Hier zie je bijvoorbeeld veel grote gezinnen in een voor Nederlandse begrippen klein appartement wonen. En die vinden dat prima. Eerste vraag die een Nederlander je stelt als je zegt dat je zwanger bent, is of de babykamer klaar is. Hier kennen ze zo’n kamer niet. En wil oma erbij komen wonen? Prima. Welkom. Dat wordt niet gezien als armoede, maar als vanzelfsprekend en waardevol.”
Ambities
Nederland blijft arbeidskrachten uit het buitenland nodig hebben. Het beeld dat wij van deze krachten hebben is niet altijd positief. Dat beeld wordt gevormd – of misvormd, net hoe je het ziet – door negatieve ervaringen of verhalen in de media, zegt Johan.
“Wat je minder hoort, en dat is jammer, is dat de meeste arbeidsmigranten sympathiek en goedwillend zijn. Zij komen naar Nederland om te werken en een mooie ervaring rijker te worden. Bij hen ligt onze ambitie: zorgen dat de ervaring nóg mooier wordt. Voor iedereen. Voor de arbeidsmigranten, de bedrijven waar ze komen te werken en ja, ook voor de autochtone buren en dorpsgenoten: dat die hen meer gaan zien als mens in plaats van als goedkope werkkracht. Als iemand die straks terugkeert naar zijn of haar eigen land, vol prachtige verhalen. Eigenlijk … zoals Nederlandse backpackers dat ook doen.”
2007—2020 Privacy policy